ραιβογονία

η, Ν

ιατρ. παραμόρφωση τών κάτω άκρων, ο επιμήκης άξονας τών οποίων κυρτώνεται τοξοειδώς προς τα έξω, ενώ την κορυφή τής καμπύλης καταλαμβάνει το γόνατο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ραιβός «κυρτός, καμπύλος» + -γονία (< -γόνος < γόνος < γίγνομαι)].